ΔΕΝ ΜΆΝΑΓΝΩΡΙΖΕΤΑΙ ΓΙΑΤΙ ΕΛΕΙΠΑ ΚΑΙΡΟ

Η Αλήθεια είναι οτι είχα καιρό να βγω στο βουνό τόσο που νόμιζα πως ακόμα και τα βουνά δεν θα με αναγνώριζαν.Επιστρέφοντας λοιπόν από την σφακιανή μαδάρα σήμερα υπό τον ήχο ενός συρτού του ανέμου στο μυαλό μου γινόταν χαμός ένα σωρό σκέψεις πλάκωναν η μία την άλλη. Αλλες πάλευαν να προλάβουν να τυπωθούν εδώ και άλλες απλά πάλευαν...με μένα, τελικά όταν έφτασα σπίτι διάλεξα τις φωτογραφίες, άναψα ένα τσιγάρο και άρχισα να γράφω συνειδητοποίησα πως όλα τα είχα αφήσει εκεί που έπρεπε..στο βουνό. Το μόνο που πήρα μαζί μου ήταν η γλυκιά μυρωδιά του χιονιού και το ρητορικό συμπέρασμά του καφενείου, "καθείς πρέπει να είναι κύριος του εαυτού του αν κάνουν κουμάντο οι τρίτοι κακό της κεφαλής του"

Translation attempt : Somethings cannot be translated










Comments

εύα said…
καλώς όρισες,

μας έλειψαν οι φωτογραφίες σου!

Το βουνό κάνει τη δουλειά του ακόμα και από μακριά γιατί η θέα του μας θυμίζει πώς ένα κομμάτι του εαυτού μας έχει μείνει εκεί πάνω για να μένει καθαρό , σαν το χιόνι...