NAMASTE!!! ΑΛΛΑ ΜΗΠΩΣ ΒΙΑΣΤΗΚΑ ΝΑ ΓΥΡΊΣΩ;

Οι κορυφές Annapurna I και Fishtail όπως φαίνονται από το Poon Hill

3:30 το πρωί και το ξυπνητήρι αμείλικτο, το ίδιο αμείλικτη και η ανηφόρα στα 4500 μέτρα, μεταξύ ύπνου και ξύπνιου την ακολουθείς, οι κουβέντες λίγες, λές και φοβάσαι μην παγώσουν και αυτές σαν το νερό σου. Και το σακίδιο; Πιο ελαφρύ από ποτέ, φοράς όλα του τα περιεχόμενα Μια ώρα μετά η αυγή σε βρίσκει στο High Camp και την τελική ευθεία για το πέρασμα. Έτσι νομίζεις!!! Το αλτίμετρο γράφει ακόμα 4800. Ο αργός ρυθμός των Ισπανών μπροστά σου με τα ακατάλληλα παπούτσια  παγώνει ακόμα και το μυαλό σου, σου ρχεται να βάλεις τα κλάματα, κρατιέσαι, και τα δάκρυα παγώνουν εδώ πάνω, ανυπομονείς να τελειώσει η τραβέρσα για να βρεθείς στην αγκαλιά του ήλιου στην απέναντι πλαγιά. Είσαι πλέον στα 5000 μέτρα, στο μικρό tea shop στην μέση του πουθενά νοιώθεις το τσαι να ρέει τις φλέβες σου σαν λάβα, νιώθεις όλη του την διαδρομή μέχρι τις φτέρνες. Συνεχίζεις... το υψόμετρο σου χτυπάει την "πόρτα", ναυτία και τρία βήματα την φορά, δεν μπορεί να είναι μακριά! Η ουρά έμεινε!!! Το χεις!! Φάτο το γ...!  Κι άλλη "ψευτοκορφή" κι άλλο "ψευτοδιάσελο", το κερατό μου που το έβαλαν; Ωσπου κάποια στιγμή βλέπεις τα πρώτα σημαιάκια και ο διακόπτης γυρνάει, το βήμα γίνεται πιο σταθερό και η ναυτία μετατρέπεται σε "πεταλούδες". Welcome to Thorong La pass 5416m

Κοιτάζοντας πίσω στο δρόμο για το πέρασμα

Μέρες τώρα παλεύω να στεριώσω μερικές γραμμές που να περιγράφουν αυτό το ΤΑΞΙΔΙ. Πότε ανοίγω εκείνο το ταλαιπωρημένο τεφτέρι με τις σημειώσεις, πότε χαζευω τις πολλές... πάρα πολλές φωτογραφίες αλλά δεν βγαίνει τίποτα, πώς να χωρέσεις σε ενα άρθρο ένα μήνα εικόνων; Πως να χωρέσεις σε μια στήλη μια χώρα ολόκληρη;
Πολυπολιτισμικό , πολύχρωμο, πολύοσμο, πολύ βουνό το Νεπάλ, η χώρα που στο ανάγλυφο του χάρτη μοιάζει να έχει συγκρουστεί με την υπόλοιπη Ασία καθώς στα βόρεια  αναπτύσσεται ένα τεράστιο φράγμα από βουνά, βουνά που ξεφεύγουν από τα σύνορα. Βουνά που ίσως έχεις ακουστά και ως Ιμαλάια. Το Νεπάλ αποτελεί ένα στόχο για τους απανταχού πεζοπόρους-ορειβάτες ωστόσο υπάρχει ένα "πρόβλημα", αν πάς μια φορά 99% θα ξανά πας, καθώς οι επιλογές για διαδρομές και κορυφές είναι κάτι παραπάνω από πολλές και ο τόπος σε υπνωτίζει.

Πανόραμα της Annapurna IV από τα 3800

Ο γύρος της Ανναπούρνα είναι  ίσως η διασημότερη πεζοπορική διαδρομή του κόσμου και κατα κάποιους η ομορφότερη. Για το δεύτερο δεν έχω άποψη αλλά σίγουρα είναι μαγευτική. Η διαδρομή κινείται γύρω από τον ορεινό όγκο Ανναπούρνα ανάμεσα από τεράστιες κορυφές 7000 μέτρων και πάνω, τροπικά δάση, ατελείωτα λιβάδια γεμάτα άλογα και Γιακ* και χωριά που παρα το φτωχικό τους παρουσιαστικό στα μάτια του πεζοπόρου μοιάζουν οάσεις με τα αναρίθμητα tea shop και ξενώνες. Κυριολεκτικλα το αποκορύφωμα της διαδρομής είναι το πέρασμα από την μια μεριά της οροσειράς στην άλλη μέσω του Thorong La. Ένα πέρασμα στα 5416 μέτρα υψόμετρο. Και απο κει διασχίζοντας την κοιλάδα του Kali Gandaki ξανά χώνεσαι στις ζούγκλες με τα άφθονα νερά και πιθήκια για να ξανά ανέβεις στο Poon Hill στα 3200 που η θέα της Annapurna και του Dhaulagiri δεν σε αφήνει να ενοχληθείς από τις ορδές των γιαπωνέζων τουριστών που πλημμυρίζουν το μέρος κάθε ξημέρωμα. Το φινάλε έρχεται στην τρίτη μεγαλύτερη πόλη του Νεπάλ, Ποκάρα, η οποία μετά από δυο εβδομάδες πεζοπορίας στα βουνά σου είναι αδιάφορη εώς ενοχλητική. Μόνη σου ευκαιρία για απόδραση είναι η βαρκάδα στην λίμνη ή να καβαλήσεις ένα άλογο προς τους λόφους την αυγή σαν άλλος Λουκι Λουκ.

Ανεβαίνοντας την κοιλάδα του Manang

Δεν είναι μόνο το τοπίο που αλλάζει αλλά και οι άνθρωποι. Θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς το Νεπάλ σαν την Ασία μέσα στην Ασία καθώς κάθε φορά που αλλάζεις περιοχή αλλάζουν και τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων αλλά όχι το χαμόγελό τους. Παρά τις επιρροές των "πολιτισμένων" δυτικών τουριστών παραμένουν χαμογελαστοί και ήρεμοι όπως ακριβώς ορίζει ο Βούδας και ο Bob Marley καθώς πολύ συχνά θα δείς της δυο αυτές φιγούρες δίπλα δίπλα. Και βέβαια ποτέ δεν θέλουν να στεναχωρήσουν τον "πελάτη", 99% η απάντηση σε κάθε ερώτηση είναι μια, "Yes! Yes! No problem!!!" ακόμα και από αυτούς που δεν μιλάνε αγγλικά. Οτι κι αν ζητήσεις δεν υπάρχει λόγος "πανικού" θα το διαχειριστούν μετά. Ολα τα εμπόδια και τα προβλήματα έχουν λύση χωρίς άγχος, "Τι ώρα φευγει το λεωφορείο;" "Οταν γεμίσει!", κονσέρβα ληγμένη 200 ρουπίες, οχι ληγμένη; 400! Γενικά No Problem!!! Αυτό όμως που θαύμασα στους κατοίκους της χώρας είναι οτι αν και βλέπεις την φτώχεια παντού γύρω σου δεν διακρίνεις ίχνος μιζέριας

Εδώ ολόκληρη η φύση δίνει ρεσιτάλ

Π'έρα όμως από το ταξίδι την εμπειρία και όλα τα άλλα μαγικά δεν θα μπορούσα να αφήσω ασχολίαστους τους συνοδοιπόρους μου. Οπως και στην ζωή έτσι και στο βουνό είναι πολύ σημαντικό να έχεις άξιους συντρόφους που μπορείς να βασιστείς επάνω τους ανα πάσα ώρα και στιγμή και ειδικά στα δύσκολα. Και χωρίς καμία πρόθεση να μειώσω την συνεισφορά κανενός από την ομάδα που ήταν τιμή μου να μοιραστώ όλο αυτό μαζί τους έχω την επιθυμία να ευχαριστήσω την αρχηγό ΜΑΣ που έτρεξε, σχεδίασε και ταλαιπωρήσαμε για να πραγματοποιηθεί όλο αυτό αν και δεν μου επέτρεψε να το σκάσω προς το Θιβέτ.

Namaste!!!!!

Μετά από ένα ταξίδι τριών εβδομάδων οπως είπα είναι δύσκολο να περιγράψεις τις εικόνες και ακόμα και τώρα δυο εβδομάδες μετά την επιστροφή μου είναι δύσκολο να "εγκλιματιστώ" ξανά στον "πολιτισμένο " μας κόσμο και στα "προβλήματά" μας, μάλλον βιάστηκα να γυρίσω. Namaste*!!!

Οταν η Dhaulagiri σου λέει καλημέρα 

*Γιακ: μεγάλο βοοειδές που ζεί μόνο σε μεγάλα υψόμετρα
*Namaste : Παρόλο που στα νεπαλέζικα υπάρχει το καλημερα, καλησπέρα κοκ ο χαιρετισμός που χρησιμοποιείται επι το πλείστων είναι η λέξη Ναμαστέ. Σε ελεύθερη μετάφραση, Χαιρετώ τον θέο που έχεις στην ψυχή σου